The uneasy start of a dialogue

This Article is from the Georgian - South Ossetian Point of View Process 
Russian Version I Georgian Version I Ossetian Version

The process called ‘Point of View’ has been started by representatives of George Mason University and already has its history. The first meeting of Georgian and Ossetian representatives took place in December of 2008, only half a year after 08/08/08. Obviously the good will of those who agreed to meet was what allowed such a meeting to happen, at a time when even one year had not passed from commemorating those killed during that war. Those who met had a deep understanding of the obvious fact that a bad peace is better that a good conflict, and that no matter what one need to start talking to one’s neighbor. 

I joined the ‘Point of View’ at a later stage. I can say that the meetings and the specific questions discussed there have their rationale. These meetings reminded me of a series of Georgian-Ossetian meetings led by Harvard University professor R. Fisher (who was a military pilot who later devoted his life to peacemaking): these meetings were a very useful ‘parallel process’ that supported the official negotiations between Georgian and Ossetian sides. It was thanks to these unofficial meetings (called ‘Norwegian’ because the first meeting took place in Norway) that Memorandum on Measures to Ensure Security and Reinforce Mutual Confidence between the Parties to the Georgian-Ossetian Conflict has been signed in 1996. This was a unique for any conflict zone document and was highly regarded by all the participants of the Georgian-Ossetian normalization process. I am hoping that something similar can be achieved the the ‘Point of View’ process as well.

What makes it easy for me personally to participate in the ‘Point of View’ meetings is that I know many of the Georgian participants of the ‘Point of View’ process for a very long time, and I have a great appreciation for their high professionalism, their knowledge and their commitment to human values. These are people who are sincerely trying to start a dialogue between our civil societies, to rebuild the now broken human relations; in other words they are trying to normalize relations in places where politics cannot interfere.

Yet politics cannot not interfere. I believe that after the recognition of South Ossetia the dynamics of the Georgian-Ossetian conflict have changed dramatically, and we cannot ignore these changes when planning political actions. In this context I have to note with regret that I consider the strategy of restoring the territorial integrity of Georgia by means of ‘reintegration’ presented by the Ministry of Reintegration of Georgia to the western countries to be an act of isolationism. It is possible, of course, that my Georgian colleagues have a different ‘Point of View.’ 

It is also my pleasure to mention the great professionalism of the organizers of the meeting, Susan Allen Nan and Paula Garb. They lead the meetings softly, yet guiding it with targeted comments, showing outstanding diplomatic skills in the process and often showcasing an extraordinary tact. Looking forward I would hope that when the ‘Point of View’ process comes to its end – and sooner or later it will come to its end – our coordinators will not abandon the Georgian-Ossetian work and that their talent and knowledge will stay in high demand.

We wish the ‘Point of View’ to succeed because this project symbolizes the possibility for a new start in Georgian-Ossetian relations, which have been destroyed in the latest years. As any other process, the ‘Point of View’ also has to find its optimal pace to go hand by hand with the changing environment. I am sure this is possible to achieve.

Нелёгкое начало диалога

Коста Дзугаев

Процесс под названием «Точка зрения», начатый работниками американского Института Дж. Мейсона, уже имеет свою определённую историю. Первая встреча грузинских и осетинских представителей состоялась в декабре 2008 года, т. е. спустя полгода после «08.08.08». Ясно, что для такого события нужна была прежде всего добрая воля тех людей, которые согласились встретиться, когда ещё не прошла годовщина поминания убитых в той войне; нужно было глубокое понимание того очевидного факта, что худой мир лучше доброй ссоры, и с соседом так или иначе нужно начать разговаривать.

Я подключился к «Точке зрения» позже, и сейчас могу констатировать, что наработана определённая логика и самих встреч, и обсуждения предлагаемых вопросов. В этой связи вспоминается серия грузино-осетинских встреч, которую провёл профессор Гарвардского университета Р. Фишер (бывший военный лётчик, он посвятил свою жизнь миротворчеству): это была весьма полезная «параллельная поддержка» официального переговорного процесса между грузинской и осетинской сторонами в конфликте. Во многом именно благодаря тому процессу (мы называли его «норвежским», так как первая встреча прошла в Норвегии) удалось выйти в 1996 году на подписание Меморандума о мерах по безопасности и доверию – уникального для «горячих точек» документа, высоко оценённого всеми без исключения участниками грузино-осетинского урегулирования. Может быть, некоторую аналогию удастся провести и здесь, в «Точке зрения».

Для меня лично участие во встречах «Точка зрения» облегчается тем, что многих представителей грузинской стороны я давно знаю, высоко ценю их экспертный уровень, степень информированности, общечеловеческую культуру. Эти люди искренне хотят наладить отношения между гражданскими обществами, восстановить разорванные человеческие связи; иными словами, нормализовать отношения там, где этому не мешает политика.

Политика же не мешать не может. Я считаю что после признания Южной Осетии в грузино-осетинском конфликте сложилась принципиально новая ситуация, не учитывать которую при проведении реалистичного политического курса просто невозможно. В этом контексте я с сожалением вынужден указать, что стратегия восстановления территориальной целостности Грузии путём «вовлечения», презентованная западным странам грузинским министерством по вопросам реинтеграции, является по сути дело изоляционистским мероприятием.  Хотя возможно что у моих грузинских коллег на это другая "Точка Зрения."

Приятно отметить высокий профессионализм координаторов встреч, Сюзен Ален Нан и Полы Гарб. Они по женски мягко, но в то же время очень точно ведут обсуждения, проявляя незаурядные дипломатические способности и порой исключительную тактичность. Заглядывая немножко в будущее, хотелось бы высказать надежду, что по завершении процесса «Точка зрения» - а он рано или поздно, естественно, будет завершён – наши координаторы не покинут сферу грузино-осетинских отношений, и их талант и знания будут востребованы.

Пожелаем успеха «Точке зрения», потому что этот проект символизирует собой возможность нового старта в грузино-осетинских отношениях, подвергшихся в последние годы повальному разрушению. Как для всякого процесса, так и для «Точки зрения» надо постараться подобрать оптимальный темп движения, чтобы соответствовать меняющимся условиям процесса. Думаю, это решаемая задача.

დიალოგის არაიოლი დასაწყისი
კოსტა ძუგაევი

პროცესს, სახელწოდებით „თვალსაზრისი“ , რომელიც ჯორჯ მეისონის ინსტიტუტის მეცნიერთა ინიციატივით დაიწყო, უკვე გარკვეული ისტორია გააჩნია. ქართველი და ოსი მონაწილეების პირველი შეხვედრა 2008 წლის დეკემბერში, იმ ცნობილი „08.08.08“ თარიღიდან ნახევარი წლის წლის შემდეგ გაიმართა. რა თქმა უნდა, ასეთი შეხვედრისათვის უპირველეს ყოვლისა საჭირო იყო იმ ადამიანთა კეთილი ნება, რომლებმაც თანხმობა განაცხადეს, რომ ერთმანეთს შეხვედროდნენ მიუხედავად იმ ფაქტისა, რომ ომში დაღუპულების წლისთავი ჯერ არ იყო გასული. შეხვედრის მონაწილეების მხრიდან პროცესში ჩართვაზე თანხმობისას უნდა მომხდარიყო იმ ფაქტის გააზრება, რომ ცუდი მშვიდობა სჯობს კარგ დავას და რომ მეზობელთან ასე თუ ისე, საჭიროა საუბარი დაიწყო.

„თვალსაზრისის“ პროცესს მე მოგვიანებით შევუერთდი და დღეს იმ ფაქტის კონსტატაცია შემიძლია, რომ შეხვედრებისა და განსახილველი საკითხების მიმართ გარკვეული ლოგიკა შემუშავდა. ამასთან დაკავშირებით მახსენდება ქართულ-ოსური შეხვედრების სერია, რომელსაც ორგანიზება გაუკეთა ჰარვარდის უნივერსიტეტის პროფესორმა რ. ფიშერმა (იგი ყოფილი სამხედრო მფრინავი იყო და მთელი დარჩენილი ცხოვრება სამშვიდობო საქმიანობას მიუძღვნა). ეს შეხვედრები ქართულ-ოსური ოფიციალური მოლაპარაკებების პროცესის ძალიან სასარგებლო „პარალელურ მხარდაჭერას“ წარმოადგენდა. სწორედ ამ პროცესის (რომელსაც ჩვენ „ნორვეგიულ პროცესს“ ვუწოდებდით იმ მიზეზით, რომ პირველი შეხვედრა ნორვეგიაში გაიმართა) დიდი დამსახურება იყო 1996 წლის მემორანდუმის ხელმოწერა. ეს მემორანდუმი ეხებოდა უსაფრთხოებისა და ნდობის ღონისძიებებს და უნიკალურ დოკუმენტს წარმოადგენს ნებისმიერი „ცხელი წერტილისათვის“. მას ძალიან მაღალი შეფასება მისცა ქართულ-ოსური დიალოგის პროცესის თვითეულმა მონაწილემ. შესაძლოა მსგავსი ანალოგის მიღება შესაძლებელი გახდეს „თვალსაზრისის“ პროცესის მიმდინარეობისასაც.

პირადად მე „თვალსაზრისის“ შეხვედრებში მონაწილეობას მიიოლებს ის ფაქტი, რომ ქართული მხარის წარმომადგენლებთან დიდი ხნის ნაცნობობა მაკავშირებს. მე დიდად ვაფასებ მათ, როგორც მცოდნე ექსპერტებს, მათ ინფორმირებულობასა და ადამიანურ მხარეს. მათ გულწრფელად სურთ, რომ სამოქალაქო საზოგადოებებს შორის ურთიერთობა მოგვარდეს, აღდგეს გაწყვეტილი ადამიანური კავშირები. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ურთიერთობის ნორმალიზება მოხდეს იქ, სადაც პოლიტიკა ხელს არ უშლის.

პოლიტიკა ამ საქმეში ხელს ვერ შეუშლის. მიმაჩნია, რომ სამხრეთ ოსეთის ცნობასთან ერთად ქართულ-ოსურ კონფლიქტში პრინციპულად განსხვავებული ვითარება შეიქმნა, რომლის გაუთვალისწინებლობა რეალისტური პოლიტიკური კურსის გატარებისას შეუძლებელია. ამ კონტექსტში დანამდვილებით შემიძლია მივუთითო, რომ საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის სტრატეგია „მიზიდვის“ საშუალებით, რომელიც დასავლეთის სახელმწიფოებს საქართველოს რეინტეგრაციის სამინისტრომ შეუდგინა თავისი არსით იზოლაციონისტური ღონისძიებაა, თუმცა არ გამოვრიცხავ, რომ ჩემს ქართველ კოლეგებს ამაზე განსხვავებული მოსაზრება გააჩნდეთ.

სასიამოვნოა აღინიშნოს შეხვედრების კოორდინატორების, სუზან ალენ ნანისა და პოლა გარბის მაღალი პროფესიონალიზმი. ისინი ქალთათვის დამახასიათებელი სირბილით, მაგრამ ამავე დროს ზუსტად პრობლემის არსის გარშემო მიმართავენ დისკუსიებს, განსაკუთრებული დიპლომატიურობითა და საოცარი ტაქტით. მომავლისაკენ თუ გავიხედავთ, მინდა იმედი გამოვთქვა, რომ „თვალსაზრისის“ პროცესის დასრულების შემდეგ - და ადრე თუ გვიან, ბუნებრივია, იგი დასრულდება - ჩვენი კოორდინატორები არ მიატოვებენ ქართულ-ოსური ურთიერთობების სფეროს და მათი ტალანტი და ცოდნა მომავალშიც გამოყენებული იქნება.

წარმატებებს ვუსურვებ „თვალსაზრისს“, რაგან ეს პროექტი განასახიერებს ქართულ-ოსურ ურთიერთობებში ახალი დასაწყისის სიმბოლოს, რომლებიც ამ ბოლო დროს საბოლოო განადგურების პირასაა მისული. ისევე, როგოც ნებისმიერი პროცესისათვის, „თვალსაზრისისათვისაც საჭიროა გამოვნახოთ მოქმედების ოპტიმალური ტემპი, რათა შევუსაბამოთ პროცესის ცვალებად პირობებს. მე ვფიქრობ, რომ ეს გადაწყვეტატი ამოცანაა.
 

Диалоджы зын райдиан
Дзугаты Къоста

Америкæйы Дж. Мейсоны номыл институты кусджытæ кæй райдыдтой, уыцы процесс «Цæстæнгас»-æн ис йæхи истори. Гуырдзиаг æмæ ирон минæвæртты фыццаг фембæлд уыдис 2008 азы декабры, ома «08.08.08»-æй æрдæг азы фæстæ. Бæрæг у, ахæм хабарæн хъуыд фембæлын чи сразы, уыцы адæмы барвæнд. Бæгуыдæр, æмæ хæсты мард чи ‘рцыд, уыдоны афæдзыбон дæр нæма ацыд; хъуыд уыцы факты арф æмбарынад, мæгуырау фидыдад хорз хылæй хуыздæр кæй у, æмæ сыхагимæ истыгъуызæтты дзурын кæй хъæуы райдайын.

Æз баиу дæн «Цæстæнгас»-мæ фæстæдæр, æмæ ныртæккæ мæ бон у зæгъын, арæзт кæй æрцыд, уынаффæ кæуыл чындæуы, уыцы фарстытæн æмæ фембæлдтæн сæхи логикæ. Уымæ гæсгæ зæрдыл лæууы Гарварды университеты профессор Р. Фишер (хæстон тæхæг, йæ цард снывонд кодта фидауынгæнынадæн) кæй уагъдта, уыцы фембæлдтæ: уыдон уыдысты тынг пайда «параллелон æххуыс» официалон бадзырдон процессæн хъаугъайы гуырдзиаг æмæ ирон фæрстæн. Бирæбæрцæй растдæр уыцы процессы фæрцы (мах æй «норвегиаг» хуыдтам, уымæн æмæ фыццаг фембæлд ацыд Норвегийы) къухы бафтыд 1996 азы Æдасдзинад æмæ æмæууæнчы меморандум бафыссын – уый уыд уникалон документ «тæвд тæппытæн», æмæ йын бæрзонд аргъ кодтой гуырдзиаг-ирон хъаугъа æрбæстон кæныны алы хайадисджытæй алчи дæр. Чизоны, ам, «Цæстæнгас»-ы дæр исты ахæм къухы бафта.

Сæрмагондæй мæнæн «Цæстæнгас»-ы фембæлдты хайад исын æнцондæр у, уымæн æмæ гуырдзиаг фарсы бирæ минæвæртты æз зонын рагæй, бæрзонд сын æвæрын сæ экспертон æмвæзад, сæ компетентондзинад, иумиаг адæймагадон культурæ. Ацы адæймæгты зæрдæйæ фæнды, снывыл кæной дзыллон æхсæнадты ‘хсæн ахастытæ, сæндидзын кæной скъуыд адæймагадон бастдзинæдтæ, иудзырдæй – снывыл кæной ахастытæ, политикæ сæ кæм нæ хъыг дары, уым.

Политикæйæн та йæ бон нæу, æмæ сæ ма хъыг дара. Æз нымайын, Хуссар Ирыстоны банымайыны фæстæ гуырдзиаг-ирон хъаугъайы кæй сæвзæрд принципиалон æгъдауæй ног ситуаци, æмæ нæй гæнæн, цæмæй реалистон политикон курс уадзгæйæ хыгъд ма цæуа. Ацы контектсты хъыгæй банысан кæнинаг дæн, Гуырдзыстон территориалон æнæхъæндзинад сæндидзыны стратеги «æрбалвасыны» уылты, Гуырдзыстоны реинтеграцийы фарстыты фæдыл министрад ныгуылæйнаг бæстæтæм кæй бавдыста, уый у йæ мидыскондмæ гæсгæ изоляционистон мадзал. Æниу, чизоны, ацы фарсты фæдыл мæ гуырдзиаг коллегæтæм æндæр «Цæстæнгас» и.

Æхсызгон мын у банысан кæнын фембæлдты координатортæ Сюзен Ален Нан æмæ Полæ Гарбы бæрзонд профессионалондзинад. Уыдон, сылгоймагау, фæлмæн, æмæ, уыцыиурæстæджы, тынг дырысæй уадзынц уынаффæтæ, æнæравгон дипломатон миниуджытæ æмæ скæнæн кæмæн нæй, ахæм уæздандзинад æвдисгæйæ. Гыццыл мæ, фидæныл хъуыдыгæнгæйæ, фæнды зæгъын, кæй мæ и ныфс, «Цæстæнгас»-ы процессы фæстæ – уый та раздæр æви фæстæдæр йæ кæронмæ бахæццæ уыдзæн – нæ координатортæ ма ныууадзой гуырдзиаг-ирон ахастыты сферæ, сæ куырдиат æмæ зонæнтæ адæмы хъæудзысты.

Нæ зæрдæ зæгъы «Цæстæнгас»-æн æнтыстытæ, уымæн æмæ ацы проект у, бындурмæ дæрæн чи баййæфта фæстаг азты, уыцы гуырдзиаг-ирон ахастыты ног старты фадаты фæлгондз. Куыд цы фæнды процессæн, афтæ «Цæстæнгас»-æн дæр хъуамæ бахъавæм размæдзыды иууыл хуыздæр темп равзарын, цæмæй дзуапп дæтта процессы ивгæ уавæртæн. Мæнмæ гæсгæ, уымæн гæнæн ис.